طبیعت آرام بود وباصفا،ابرها کشیده شده بودند درصفحه آسمان،سبزه ها بر روی زمین یک دست ویک رنگ،انگار وجودم نمی توانست در نجابت وپاکی به طبیعت برسد.

بیگانه بودم اما هنوز فرصت این لحظه ها برایم زیباست .

دوست دارم توجه ام حضورم همچون طبیعت لحظه لحظه باشد.

دوست دارم توجه ام یکی شود هرچند حوادثها متنوع باشند

دوست دارم از همچیزی  که مرا از وجودم بیگانه می کند بیگانه شوم.

آه امروز غریبه ایی گمنام بر زیبایی طبیعت افزود رهگذری در لحظه های توجه ام ،رهگذری جوان با انودخته ایی ازجنس هستی وبا قدمت طبیعت نمی دانم چگونه سنیگینی این تجربه را بدوش دارد

آری اوبا نسیم آشناست او با خاک همسایه بوده است اوبا زیبایی گلها بیگانه نیست ومی تواند سرود زندگی همه این آشنایان را بشنود.